Tek yalnızlığım yokluğundur

Tek yalnızlığım yokluğundur. İnsan hayatı boyunca yalnız kalmaktan hep korkmuştur. Oysa ben senin yokluğundan korkuyorum...

İnsanlar yalnızlıktan korkuyorlar ama nedenini biraz kendimce sorgulamak istiyorum...

Hangi insan yalnızdır sizce? 

Şöyle bir bakıyorum hayatıma, çevreme yalnız kimseyi göremiyorum. Kendimi 1990lı yıllara sürüklüyorum ve derince düşünüyorum ama hiç yalnız bir insan göremiyorum, 2000li yıllar derken 2011in ilk yarısını da bitirmiş bulunuyoruz ama yalnız kimseyi hala göremiyorum...

İnsanlar yalnız olduklarını sanarak kendilerine işkencemi yapmak istiyorlar, insanlar yoksa gerçekten yalnızlarmı? Bence bir insan yalnız olabilmesi için o insanın yaşamaması gerekiyor!!! Yaşayan her insan öncelikle kendi iç dünyasıyla haşır neşirdir ki bu zaten ne büyük dostudur. İşte burda ortaya çıkıyor ki kendisini tanıyamayan insan yalnızdır.

Sevgilim yok yalnızım, dostum yok yalnızım der insanlar. Sevgilin, dostun olabilmesi için önce senin olman gerek. Sen kendini tanıyıp sevdiğin sürece sen olabilirsib, sen olabildiğinde de zaten yalnız kalmazsın...

Yüreğim her zaman tek başına atmıştır yaşadığım süre içerisinde. Hep sevmişimdir yalnızlığı. Neden mi? Benim ben olduğumu tanıdığım bildiğim ve yaşadığım için. İşte bu yalnızlık heppp bu şekilde mutluluk içinde devam etti ve gitti. Hep mutlu olmayı istedim düşündüm ve oldum...Ne zaman kadar biliyormusun? Takii seni tanıyana kadar. Ben artık çok daha mutluyum biliyormusun? Sebebini merak ediyorsun demi? Az önce demiştim ya ''benim ben olduğumu bildiğim için'' ben artık bir şey daha öğrendim, oda ne biliyormusun? Senin ben  olduğunu öğrendim...

Yalnızlık ne demekmiş işte o zaman tanıdım. Senin yokluğun benim en büyük yalnızlığımmış...