Yine yalnızım... Büyük bir özlem var içimde nedendir bilmiyorum... İstanbul sokakları dar gelmeye başladı yine bana. Nedenini bilmiyorum ama içimde şuanda çok büyük bir hüzün var. Düşünüyorum sadece...
Yalnızlığı seven ben sanki bu akşam korkmaya başladım. Hayatımda her zaman yalnızlığı sevmiş olmama rağmen bugün içimde bir hüzün oluşturdu bu tatlı yalnızlık...
Odam bomboş ve karanlık, sadece müziğin sesi... Hozan Beşir o güzel yorumunu bu sefer sadece benim için seslendiriyor. Camlar sonuna kadar açık ama her yer sıcak... Esintiler durmuş sadece bunaltı hakim. Uyumak istiyorum yanlızlığım izin vermiyor...
Düşünmeyi seviyorum, olmayı seviyorum. Hayatı seviyorum...Ama yalnızım.
İstanbul beni yalnız başıma bünyende tutsanda seviyorum be seni:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder