İçimde bir özlem

İçimde bir özlem. Bu akşam yine içimde derin bir özlem var. İnsan özlemeyi ve özlenmeyi her zaman sever.

Duygusalım bu akşam. İçimden ağlamak geliyor. Özlem ağır basıyor içimde. Seni hep özlüyorum ama bu akşam ayrı özledim seni. İçim seninle öyle yanıp tutuşuyor ki bunu ancak ben anlayabiliyorum...

İnsan her zaman sevdiğiyle, sevdikleriyle yan yana olmak istiyor. Bir an olsun gözünden ırak kalmasın istiyor. İşte tüm özlem o anda başlıyor. Ya giderse, ya gelmezse, ya göremezsem duygusu en büyük özlemi uyandırıyor içimde.



Şu an gözlerim dolu dolu, sana bakıyorum, seni istiyorum... Ya gelmezsen? İçim böylesine seni özlerken ya göremezsem seni? İçte tek korkum seni göremeyerek özlemek...

Ya gidersen? Ya birdaha seni göremezsem? Bunları düşündükce doluyor gözlerim. Belkide seninle ağlamak için bir bahane bunları düşünmek. Belkide özlediğim için ağlamak istiyorum...
Yalnızca sana ağladığımı biliyorsun demi? İnsan sevdiğine ağlar, sevdiğine yaslanır. İşte bende sana yaslanıyorum sevgilim. Sadece sana...

İçimde bir özlem var, sadece seni özletiyor bana. İçimdeki bu özlem seni bekletiyor bana. Ben seni beni sev diye sevmedim, ben seni benimsin diye sevdim... Özlem var ya içimdeki özlem, işte sensin o özlem. Ben seni özledim...