Yazmak istiyorum

Yazmak istiyorum. Bu akşam çok duygusalım. Yazmak istiyorum. Çoğu insan birşeyler yazmak istediğinde önceden düşünür, kafasında planlar, ölçer, tartar. Karar verir, kontrollerini yapar ve başlar yazmaya...

Ben beklemeden yazarım. Ben yazmak için asla yazmam. Ben içimden geldiği billah yazarım. Kimse bana zorla, hatır için yazdıramaz. Benim yüreğim ne zaman kabarır, içim ne zaman akmak sterse işte ben o zaman geçerim klavyemin başına...


Seviyorum yazmayı, seviyorum içtenliği...
Bu akşam çok guygusalım. Ağlamak geliyor içimden. Yine yalnızım bu sessiz ve sensiz odamda. Sadece düşüncelerim ve ben varız. Ben düşlüyorum o yaşatıyor bana herşeyi... Aslında sitem gibi gözüksede bu küçük odam benim herşeyim. Yalnızlığa adım attığım ilk odam benim. Her şeyimi onunla paylaşıyorum aslında. Sabah gözlerimi bu odada açıyor akşam gözlerimi bu odada kapatıyorum. Arada geçirdiğim zamanları zaten anlatmama gerek bile yok...

Odamla duygusallığımı bağdaştırdığımda aslında çok güzel anlamlar doğabiliyor.

  Mesela;
Sende beni içine kabul ediyorsun O da, sende hep yanımda ol istiyorsun O da, sende tüm zamanımı seninle geçirmemi istiyorsun O da. Sen ve ODAm alıyorsunuz beni sadece içinize...

Ben seni seviyorum ama odamıda seviyorum. Yokluğunda seni bana bünyesinde yaşattığı, o güzel yatağımı bünyesinde barındırarak her gece ve her sabah seninle gözlerimi kapayıp seninle gözlerimi açmama vesile olduğu için.

Ne yaşıyorsam bu odada yaşıyorum. Sende yarın beni bu odada yaşayacaksın. Unutma biz hep varız! Bizim varlığımızda da bu oda bizi yaşatmak için hep var olacak...