Sana yazmayı özledim. Biliyormusun sana yazmayı özledim. Kaç gündür yüreğimde sen olmana rağmen sana yazamadım.
Yüreğim sana seslensede ben sana yazamadım. Yazmayı çok istedim ama yazamadım. Biliyorum hep bekledin, gelsin ve yazsın dedın ama ben sana yazamadım...
İnsanın yüreği bir okyonus gibidir. Bazen şiddetle çarpar bazen masumca dalgalanır...İşte benim yüreğim seni düşündüğü an o okyonusun ortalarındaki kocaman dalgalar ile büyüyüp, yüzündeli gülücüğü düşündüğü an durgunlasıyor...
Sen yüreğime en büyük dalgayı verensin. Yüreğimi şahlandırıp yüreğimi savuransın. Bir nefesinle yüm suları durdurup bir kelimenle çoşturansın. Yüreğimi yaşatan sadece sensin...
Okyonusun ortasındaki o kocaman gemileri düşünürüm hep, tonlarca ağırlığındaki demir yığınları. Üstlerindeki yüklerde cabası. Nasıl kaldırıyor bu su bu ağirliği diye derin derin düşüncelere dalıyorum... Sonunca görüyorum ki benim yüreğim senin varlığını, sevgini, aşkını mutluluğunu nasıl dayanıp kaldırıyorsa işte o denizde o geminin ağırlığını kaldırıyor...
Yüreğimdesin ya hep sen, ya birden çıkmak istersen. İşte o yüğrekteki o gemi o an batacaktır. Tıpki o koca demir yığınının bir buzula saplanıp battığı gibi.
Özledim, yüreğimi sana kusmayı özledim. Sadece sana yazmayı özledim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder